Τα τρώτε στα μέρη σας;
Η σημερινή ανάρτηση δεν είναι ακριβώς συνταγή. Είναι περισσότερο πληροφορία για τη συνήθεια των κρητικών να τρώνε ακόμη και τα φύλλα του φυτού της αγκινάρας. Αλήθεια τα τρώνε στα υπόλοιπα μέρη της Ελλάδας;
Είναι γνωστή η αγάπη μας για όλα τα χόρτα άγρια και ήμερα , και όλα τα λαχανικά. Ήδη σας έχω γράψει την ιστορία με τον τουρκοκρητικό που βρέθηκε σ’ ένα χωράφι με χόρτα στην Τουρκία μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών. Το πιο αγαπημένο λαχανικό αυτής της εποχής είναι οι αγκινάρες. Άγριες και καλλιεργημένες, με αγκάθια ή χωρίς αγκάθια, τις τρώμε ωμές σκέτες σανρακομεζέ ή σε ανοιξιάτικες σαλάτες , μαγειρεμένες με πολλούς τρόπους (κορυφαίες οι συνταγές αγκινάρες με κρέας, αγκινάρες με κουκιά και άλλες που θα δημοσιεύσω εν καιρώ). Δεν περιοριζόμαστε όμως στον καρπό.
Τρώμε και τα τρυφερά κοτσανάκια τους αλλά και τα …αγκιναρόφυλλα! Όχι βέβαια με τα αγκάθια αλλά καθαρισμένα με μπόλικο λεμονάκι και ίσως μια ιδέα λαδάκι. Κατά τη γνώμη μου είναι από τις πιο νόστιμες ανοιξιάτικες πρασινάδες και χαίρομαι κάθε φορά που θα βρω. Δεν νομίζω ότι πωλούνται στην αγορά, μόνο οι τυχεροί που έχουμε φυτά αγκινάρας ή φίλους με φυτά αγκινάρας μπορούμε να τα απολαύσουμε.
Οι δικές μας φέτος είναι πολύ νεαρές και δεν μπορούμε να τις απογυμνώσουμε εντελώς αλλά έχουμε καλούς γείτονες και μας φιλεύουν…
Δείτε λοιπόν τη διαδικασία :
Κόβουμε τρυφερά φύλλα του φυτού της αγκινάρας και τα καθαρίζουμε από τα αγκάθια .
Με ένα κοφτερό μαχαιράκι βγάζουμε προσεκτικά τη μεμβράνη που καλύπτει το στέλεχος (και από την αυλακωτή πλευρά)
και το κόβουμε σε κομμάτια περίπου 5 εκατοστών. Λίγο αλάτι και μπόλικο λεμόνι και έτοιμα!
Η ρακή απαραίτητη!